Klimaatverandering 
            is om Al Gores film aan te halen "An Inconvenient Truth"
            De verandering gaat in een sneller tempo en heftiger dan we ooit hadden 
            kunnen vermoeden; alle andere waarschuwingen ten spijt. In het bijzonder 
            in de arctische gebieden waar de temperatuur 2 tot 3x zo snel gestegen 
            is als in de rest van de wereld. En in het bijzonder is het te zien 
            in de kraamkamer van klimaatverandering; Alaska. Hier zijn de verandering 
            die elders nog vaak niet zichtbaar zijn, direct te voelen voor de 
            oorspronkelijke bewoners, de Inupiaq eskimos.
          
            In oktober 2006 is Jan daar geweest samen met Tseard Zoethout
in het kader van het project "De Grote Dooi" om foto's te maken van de resultaten 
            en de gevolgen van klimaatverandering en heeft gesproken met geleerden 
            en de bewoners. In één generatie hebben ze daar het 
            klimaat zo drastisch zien veranderen, dat het een direct gevolg heeft 
            op hun manier van leven. Kariboe kuddes, die meer dan een maand later 
            aan de trek beginnen. Bossen, die door de Spruce kever op een vernietigende 
            wijze zijn aangevallen, zeespiegelstijging en misschien wel het allerergste, 
            het dooien van de permafrost.
          
            Dorpen als Kivalina en Shismaref worden constant belaagt doordat het 
            zee-ijs later verschijnt en stormen een grotere en meer vernietigende 
            werking hebben op de kust, waarbij door de verdwijnende permafrost 
            de bodem al is gedaald. Binnen een maand, een jaar of hooguit 5 jaar 
            zullen deze dorpen verdwijnen van de plek waar ze nu staan.
          
            Maar het grootste gevaar is: de verdwijnende permafrost. Dat heeft 
            een enorme en vernietigende werking. Ten zuiden van Kotzebue was Jan 
            er getuige van, kliffen van klei, tienduizenden jaren bijeengehouden 
            door de permafrost, in zee te zien afglijden. In de permafrostlaag, 
            die zich uitstrekt over het gehele noordelijk halfrond van Siberie, 
            via Finland en Noorwegen naar Canada en Alaska is het 21 keer sterkere 
            broeikasgas methaan opgesloten. Als dat vrijkomt door de smeltende 
            permafrostlaag, dan staat ons een versnelling van het broeikas effect 
            te wachten.
            En bossen, die zich op de permafrostlaag bevinden zakken in elkaar 
            en bij het rottingsproces komt nog eens methaan en CO2 vrij. Daarom 
            willen wij door middel van deze website en de presentatie op Second 
            live zichtbaar maken, wat er nu aan de hand is. Beter laat dan nooit. 
            
            
            Be Aware zodat je nooit kunt zeggen: dat heb ik niet geweten!